Już mi lepiej

Święta sprawiły, że jakoś dałam sobie radę sama ze sobą. No może nie do końca Święta, bo raczej to, co się z nimi wiąże, czyli sprzątanie (wreszcie odgruzowałam szafę i zamieniłam letnie sukienki na grube swetry), pieczenie i ogólny chaos. A jak już przyszły te dni, trzeba było ciągle chodzić do kościoła i latać od jednego domu do drugiego. Jakoś poszło... Piątek spędziłam w pościeli, a jedyną "aktywnością" całego dnia było przebranie się z jednych legginsów w drugie :) Dziś jest dobrze.

 A oto wczorajsze śniadanie, które męczyłam dobre 1,5 godziny, jak nie dłużej!

Poznałam kogoś...

I myślałam, że Nowy Rok zacznie się randkami, rozmowami, czułością... Myliłam się.
Wbrew powszechnym opiniom o tym, jak zachowują się dziewczęta w takiej sytuacji - nie płaczę, nie uciekam od świata i nie wyję w poduszkę. Wręcz przeciwnie. Tylko w środku jakoś tak smutno... Wreszcie zaufałam, i chybiłam.

Spokojnych Świąt, udanych wyborów,

zdrowia i tego, czego w tej chwili potrzebujecie

 życzy

DN